Οι εργατικές και ασφαλιστικές ρυθμίσεις του Ν. 4623/19 1. Κατάργηση του σωρευτικού κριτηρίου περί βάσιμου λόγου απόλυσης. Με το άρθρο 48 του ν.4611/19 καθιερώθηκε στο Εθνικό μας δίκαιο η έννοια του "βασίμου λόγου" κατά την καταγγελία της σύμβασης εργασίας του μισθωτού. Με τη διαταξη αυτή ανετράπη, κατά κάποιο τρόπο, το καθεστώς της αναιτιώδους καταγγελίας. Αυτό έγινε γιατί συνδέθηκε η διάταξη αυτή με τον αναθεωρημένο Ευρωπαικό Κοινωνικό Χαρτη, σύμφωνα με τον οποίο προσετέθη, ως σωρευτικό κριτήριο, ο βάσιμος λόγος απόλυσης, που έχει σχέση με την ικανότητα του μισθωτού, τη συμπεριφορά του και τις λειτουργικές ανάγκες της επιχείρησης. Η διάταξη αυτή καταργήθηκε με το ν. 4623/19 και έτσι δεν απαιτείται πλέον η γνωστοποίηση των λόγων της απόλυσης. Παραμένουν δηλαδή οι γνωστές τρείς προυποθέσεις για την εγκυρότητα της αναιτώδους καταγγελίας της σύμβασης εργασίας: α) η καταβολη της αποζημίωσης β) ο έγγραφος τύπος και γ) η ασφάλιση. 2. Κατάργηση της αλληλέγγυας ευθύνης αναθέτοντος εργολάβου και υπερεργολάβου έναντι εργαζομένων. Με το άρθρο 9 του ν. 4554/18 νομοθετήθηκε η υποχρέωση αλληλέγγυας ευθύνης του επιχειρηματία για όσες παραβάσεις της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας πραγματοποιούσε ο εργολάβος ή υπεργολάβος στους οποίους είχαν ανατεθεί με συμφωνία διάφορες εργασίες. Εαν δηλαδή ένας εργολάβος ή υπεργολάβος αυτού δεν εφάρμοζε διατάξεις της εργατικής ή ασφαλιστικής νομοθεσίας είχαν το δικαίωμα οι εργαζόμενοι να διεκδικήσουν δεδουλευμένα, αποζημιώσεις αμοιβές υπερωριακής εργασίας, νυκτερινά, δώρα κλπ. και από τον επιχειρηματία ο οποίος συνεργάσθηκε με αυτούς. Η διάταξη αυτή προκαλούσε εκτεταμένη σύγχυση και δυσκολίες εφαρμογής, ειδικά στις περιπτώσεις που δεν είναι διακριτός ο ρόλος του εργολάβου από τον αναθέτοντα. Αλλωστε είναι σαφής η ευθύνη του εργοδότη έναντι των εργαζομένων που αυτός απασχολεί, ανεξάρτητα από τις τυχόν συμβατικές υποχρεώσεις του με εργολάβους ή τρίτους γενικά. Το να επωμισθεί ευθύνες τρίτων, χωρίς δική του υπαιτιότητα, είναι άδικο και αδόκιμο. Η διάταξη αυτή καταργήθηκε με το ν. 4623/19. 3. Αναπροσαρμογή ανωτάτου ορίου σύνταξης. Με το άρθρο 120 του ν. 4623/19 το ανώτατο όριο σύνταξης ορίζεται στο 12πλάσιο της εθνικής σύνταξης που αντιστοιχεί στα 20 έτη ασφάλισης. Με τα σημερινά δεδομένα αυτό ανέρχεται σε 4.608 ευρώ. Έτσι με τη διάταξη αυτή τροποποιείται η αντίστοιχη του ν. 4387/16, η οποία σε μερικές περιπτώσεις προέβλεπε πολύ υψηλές συντάξεις. Το πιο πάνω νέο ανώτατο όριο εφαρμόζεται και επί των συντάξεων που έχουν χορηγηθεί μέχρι την έναρξη ισχύος του ν. 4387/16 (15-5-16) ή ανατρέχουν στην ανωτέρω ημερομηνία. 4. Κατάργηση αναστολης προθεσμιών κατά τη συμφιλιωτική διαδικασία και τη διαδικασία επίλυσης εργασιακών διαφορών. Το άρθρο 58 του νόμου 4611/19 προέβλεπε ότι όταν η αίτηση εργαζομένου αφορά αξιώσεις για τις οποίες εφαρμόζονται οι αποσβεστικές προθεσμίες της παρ. 1 και 2 του άρθρου 6 του ν. 3198/55 αναστέλλονται οι ανωτέρω αποσβεστικές προθεσμίες. Με το ν. 4623/19 η αναστολή αυτή των προθεσμιών καταργείται.
ΕΑΕΔ Περιοδικό Εργατικού και Ασφαλιστικού Δικαίου – Εργατικά – Εργατική νομοθεσία – Ασφαλιστική νομοθεσία – ΣΣΕ – Αποδοχές – Μισθός – Ημερομίσθιο – Επιδόματα – Συνταξιοδότηση – ΙΚΑ – ΕΑΕΔ Περιοδικό Εργατικού και Ασφαλιστικού Δικαίου
