Μεταβίβαση επιχείρησης και τρόποι μεταβίβασης Σε περίπτωση μεταβίβασης επιχείρησης για την υπεισέλευση του νέου εργοδότη σε όλες τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις εργασιακές σχέσεις, χωρίς αυτές και τα εν γένει δικαιώματα των μισθωτών να επηρεάζονται από τη μεταβίβαση, δεν ενδιαφέρει ο τρόπος μεταβιβάσεως, αλλά αρκεί το πραγματικό γεγονός ότι ο παλαιός εργοδότης χάνει την ιδιότητα του φορέα της επιχείρησης και ότι η επιχείρηση συνεχίζεται ως οικονομική μονάδα, διατηρώντας την ταυτότητά της με τον νέο φορέα, επιδιώκοντας τον ίδιο κερδοσκοπικό ή οικονομικό σκοπό. Και τούτο, ανεξαρτήτως του ότι από τη συνολική εκτίμηση του περιεχομένου της αγωγής. ΑΠ 48/2020 Πρόεδρος: Η κ. Ειρήνη Καλού Εισηγητής: Η κ. Μαρία Νικολακέα Δικηγόρος: Ο κ. Δημήτριος Ζερδελής (...) Με την κρίση του αυτή το Εφετείο, το οποίο απέρριψε, κατά τα ανωτέρω, την κύρια βάση της αγωγής ως αόριστη εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε τις προεκτεθείσες διατάξεις των άρθρων 1, 2 παρ. 1, 3 παρ. 1 και 4 παρ. 1, 2 του Π.Δ. 178/2002 και 6 παρ. 1 του Ν.2112/1920. Τούτο, δε διότι, όπως προκύπτει από την παραδεκτή επισκόπηση του δικογράφου της αγωγής, αναφέρονται σ' αυτήν ότι έγινε μεταβίβαση της επιχειρήσεως στην αναιρεσίβλητη εναγομένη και ο χρόνος αυτής, ότι μεταβιβάσθηκαν τόσα επί μέρους στοιχεία της επιχειρήσεως και κατά τέτοιο τρόπο, ώστε τα μεταβιβαζόμενα στοιχεία να διατηρούν την οργανική τους ενότητα και υπό τον νέο φορέα ικανά να πραγματοποιήσουν τον επιδιωκόμενο κερδοσκοπικό, οικονομικό ή τεχνικό σκοπό, ότι η διάδοχος εταιρεία (αναιρεσίβλητη), συνέχισε τις εργασίες της εκμεταλλεύσεως της επιχείρησης (ξενοδοχειακή επιχείρηση). Περιείχε, δηλαδή η ένδικη αγωγή όλα τα ουσιώδη για την θεμελίωση του αγωγικού αιτήματος στοιχεία, τα οποία συνθέτουν την έννοια της μεταβίβασης, η οποία και αποτελεί το μοναδικό στοιχείο του πραγματικού του κανόνα δικαίου που θεσπίζεται με τις ανωτέρω διατάξεις και του οποίου έννομη συνέπεια είναι η υπεισέλευση του διαδόχου εργοδότη, εν προκειμένω της τρίτης εναγομένης και ήδη αναιρεσίβλητης, στις υφιστάμενες κατά τον χρόνο της μεταβίβασης εργασιακές σχέσεις και η ευθύνη αυτού (νέου εργοδότη) για τις υποχρεώσεις που προέκυψαν μέχρι τον χρόνο της μεταβίβασης. Εξ ετέρου, η προσβαλλόμενη απόφαση για τον σχηματισμό της κρίσης της σχετικά με το ορισμένο ή μη της αγωγής αξίωσε περισσότερα στοιχεία από εκείνα που απαιτεί ο νόμος για την θεμελίωση του σχετικού δικαιώματος των εναγόντων. Ειδικότερα, ως προς την κύρια βάση της αγωγής, αυτήν δηλαδή της μεταβίβασης επιχείρησης, έκρινε την αγωγή ως αόριστη επειδή δεν αναφέρεται σ' αυτήν ο τρόπος της μεταβίβασης της επιχείρησης αν δηλαδή πρόκειται εν προκειμένω περί συμβατικής μεταβίβασης ή εκ του νόμου στοιχείο όμως το οποίο ουδόλως απαιτείται εκ του νόμου, να αναφέρεται και συνεπώς, δεν απαιτείται για το ορισμένο της αγωγής αφού, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα στη μείζονα σκέψη, για την υπεισέλευση, σε περίπτωση μεταβίβασης επιχείρησης, του νέου εργοδότη σε όλες τις υποχρεώσεις, που απορρέουν από τις προϋφιστάμενες εργασιακές σχέσεις, χωρίς αυτές και τα εν γένει δικαιώματα των μισθωτών να επηρεάζονται από τη μεταβίβαση, δεν ενδιαφέρει ο τρόπος μεταβιβάσεως, αλλά αρκεί το πραγματικό γεγονός ότι ο παλαιός εργοδότης χάνει την ιδιότητα του φορέα της επιχείρησης και ότι η επιχείρηση συνεχίζεται, ως οικονομική μονάδα διατηρώντας την ταυτότητά της με τον νέο φορέα, επιδιώκοντας τον ίδιο κερδοσκοπικό ή οικονομικό σκοπό, περιστατικά τα οποία εκτίθενται στην αγωγή. Και τούτο, ανεξαρτήτως του ότι από τη συνολική εκτίμηση του περιεχομένου της αγωγής, στο δικόγραφο της οποίας γίνεται λόγος ότι η τρίτη εναγομένη και ήδη αναιρεσίβλητη ανώνυμη εταιρεία "... ΑΕ" αρνήθηκε τους ισχυρισμούς των εναγόντων για αγορά και μεταβίβαση της επιχείρησης από την πρώτη εναγομένη προς αυτήν, δηλώνοντας στην Επιθεώρηση Εργασίας Ηρακλείου ότι δεν υπέχει υποχρέωση επαναπρόσληψης των εναγόντων, " αφού κατά τους ισχυρισμούς της αγόρασε το οίκημα και όχι την επιχείρηση, χωρίς όμως να δηλώσει ότι θα δραστηριοποιηθεί στο άνω ξενοδοχειακό συγκρότημα με άλλη επιχειρηματική δραστηριότητα" και ότι η τελευταία ("... ΑΕ ")" από τον Απρίλιο του 2010 χρησιμοποιεί για τις ανάγκες της επιχείρησής της το ξενοδοχειακό συγκρότημα "...", το οποίο λειτουργεί με τον ίδιο διακριτικό τίτλο", προκύπτει σαφώς ότι οι ενάγοντες επικαλέστηκαν συμβατική μεταβίβαση λόγω πωλήσεως της ως άνω ξενοδοχειακής επιχείρησης από την πρώτη εναγομένη ομόρρυθμη εταιρεία με την επωνυμία "... ΚΑΙ ΣΙΑ ΟΕ" στην τρίτη εναγομένη και ήδη αναιρεσίβλητη ανώνυμη εταιρεία "... ΑΕ", η οποία συνέχισε να λειτουργεί αυτό ως νέος φορέας της. Συνεπώς, ο πρώτος και ως προς τα δύο σκέλη του από τους αριθμούς 1 και 14 του άρθρου 559 ΚΠολΔ λόγος αναιρέσεως κατά το μέρος που προβάλλονται οι ανωτέρω πλημμέλειες της προσβαλλόμενης απόφασης, ήτοι ως προς την απόρριψη της κύριας βάσης της ένδικης αγωγής είναι βάσιμος.
ΕΑΕΔ Περιοδικό Εργατικού και Ασφαλιστικού Δικαίου – Εργατικά – Εργατική νομοθεσία – Ασφαλιστική νομοθεσία – ΣΣΕ – Αποδοχές – Μισθός – Ημερομίσθιο – Επιδόματα – Συνταξιοδότηση – ΙΚΑ – ΕΑΕΔ Περιοδικό Εργατικού και Ασφαλιστικού Δικαίου
