Η πορεία προς το νέο σύστημα επικουρικής ασφάλισης Αικατερίνη Γανίδη, Δικηγόρος Παρ' Αρείω Πάγω, LLM Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης Υπ. ΔΝ ΕΚΠΑ Με τον πρόσφατο νόμο 4826/2021, προβλέφθηκε η αλλαγή του συστήματος της επικουρικής ασφάλισης από το σύστημα καθορισμένων εισφορών νοητής κεφαλαιοποίησης διανεμητικού χαρακτήρα σε κεφαλαιοποιητικό σύστημα καθορισμένων εισφορών. Ποια είναι όμως, συνοπτικά, τα βασικά χαρακτηριστικά του νομοθετήματος αυτού; (α) Η υπαγωγή στην ασφάλιση του νέου ταμείου χωρεί βάσει δυο -αυτοτελών, μη σωρευτικών- κριτηρίων: 1ον Της ανάληψης ασφαλιστέας εργασίας ή απόκτησης ασφαλιστέας ιδιότητας μετά την 1.1.2022 και 2ον Του ηλικιακού ορίου των 35 ετών, το οποίο τίθεται ως "κατώφλι", αποκλείοντας από την ένταξη στο νέο ταμείο μεγαλύτερων ηλικιακών ομάδων. (β) Ταυτοχρόνως συλλειτουργούν -τόσο από κοινωνικής όσο και από νομικής απόψεως- δυο διαφορετικά συστήματα επικουρικής ασφάλισης: αφενός το (υφιστάμενο) σύστημα καθορισμένων εισφορών νοητής κεφαλαιοποίησης διανεμητικού χαρακτήρα, δυνάμει του οποίου οι κατ' έτος παροχές καλύπτονται από τις κατ' έτος καταβληθείσες εισφορές, υποκείμενες στη διορθωτική επίδραση τεχνικών παραμέτρων και αφετέρου το (εισαχθέν με τον ν. 4826/2021) κεφαλαιοποιητικό σύστημα καθορισμένων εισφορών, δυνάμει του οποίου οι εισφορές των ασφαλισμένων αποτελούν κεφάλαιο, που επενδύεται ετησίως και μαζί με τις ετήσιες αποδόσεις, χρηματοδοτούν την παροχή των ίδιων των ασφαλισμένων, εξατομικευμένα πια. (γ) Καθιερώνονται ελάχιστα ποσά επικουρικών συντάξεων αναπηρίας ή θανάτου που επιχορηγούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό. συνάμα, το κράτος εγγυάται την καταβολή των επικουρικών συντάξεων του νέου συστήματος, σε ύψος ανταποκρινόμενο στην πραγματική αξία των εισφορών που θα έχουν σωρευθεί στον ατομικό λογαριασμό κάθε ασφαλισμένου, για τις περιπτώσεις που η απόδοση των επενδύσεων του νέου ταμείου θα είναι αρνητική. Σημειώνεται, ότι το κράτος καλύπτει επίσης και την απομείωση των πόρων από ασφαλιστικές εισφορές του e-ΕΦΚΑ, λόγω μη εισδοχής νέων ασφαλισμένων και διασφαλίζει την επάρκεια των παροχών των ασφαλισμένων και συνταξιούχων του υφιστάμενου συστήματος. Για να μπορέσει όμως να αποκωδικοποιήσει κανείς, την ουσία των αλλαγών που επιφέρει ο νέος νόμος, θα πρέπει προηγουμένως να αντιληφθεί τη φύση της επικουρικής συνταξιοδοτικής παροχής και τις βασικές λειτουργικές της αρχές. Η επικουρική σύνταξη συνιστά συμπλήρωμα της κύριας σύνταξης, επαυξάνοντας το εισόδημα που προκύπτει από την τελευταία. Προσέτι, η επικουρική σύνταξη δεν απαντάται σε όλες τις κατηγορίες των ασφαλισμένων, γεγονός που οφείλεται στον εγκατεσπαρμένο τρόπο ανάπτυξης του ασφαλιστικού μας συστήματος κατά το παρελθόν. Περαιτέρω, το κράτος ουδέποτε χρηματοδότησε την επικουρική ασφάλιση, ούτε κάλυψε τα ελλείμματα της και τούτο, διότι ο σκοπός της επικουρικής σύνταξης δεν είναι η εξυπηρέτηση γενικότερων σκοπών κοινωνικής πολιτικής. Η ανυπαρξία της κρατικής στήριξης εξάλλου, δεν αναιρείται από την είσπραξη των καλούμενων "κοινωνικών πόρων" από επικουρικά ταμεία, καθώς τούτοι οι πόροι είχαν περισσότερο τη μορφή της έμμεσης φορολογίας παρά της κρατικής χρηματοδότησης. Επομένως, η θέσπιση άμεσης χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό -γεγονός το οποίο φαίνεται "μονόδρομος" λόγω της στέρησης του e-ΕΦΚΑ από νέους ασφαλισμένους, αλλά και της εκθέσεως των εισφορών (άρα και των παροχών) του νέου συστήματος σε πιστωτικούς κινδύνους και κινδύνους της αγοράς- αναδιαμορφώνει τη φυσιογνωμία της επικουρικής ασφάλισης, σε σχέση με το πώς αυτή τυποποιήθηκε και λειτούργησε από το 1934 (οπότε και εισήχθη στον νομικό μας κόσμο) έως και σήμερα. Η πορεία προς την ολοκληρωτική μετάβαση στο νέο σύστημα είναι μακρά, με πολλές και αλληλοεπιδρώσες προκλήσεις: - Το νέο σύστημα, θα πρέπει να έχει το βλέμμα του στραμμένο, καταρχήν, στην εξωστρεφή δυναμική του. Κατά συνέπεια, η επίκληση και αναγωγή στην κρατική εγγύηση θα πρέπει να λειτουργεί ως ασφαλιστική του δικλείδα και όχι ως εσωστρεφής ανάλωση ίδιων δυνάμεων. - Το αναπόδραστο αποτέλεσμα της αποστραγγίσεως του υφιστάμενου συστήματος από νέους ασφαλισμένους, θα πρέπει να αντιρροπείται από την επιτυχία του νέου συστήματος. Και τούτο διότι, το έτος 2070, το κράτος θα πρέπει να στηρίξει 1.683.000 συνταξιούχους με την εισφοροδοτική αρωγή μόλις 83.000 ασφαλισμένων, όπως προκύπτει από το βασικό σενάριο της "Αναλογιστικής Μελέτης Μετάβασης της Ασφάλισης για Επικουρική Σύνταξη από σύστημα καθορισμένων εισφορών Νοητής Κεφαλαιοποίησης NDC σε Κεφαλαιοποιητικό Σύστημα" της Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής. - Επίσης, ο ν. 4826/2021 θα πρέπει αφενός να δικαιώσει τον τίτλο του "Ασφαλιστική Μεταρρύθμιση για τη Νέα Γενιά: εισαγωγή κεφαλαιοποιητικού συστήματος προκαθορισμένων εισφορών στην επικουρική ασφάλιση, ίδρυση, οργάνωση και λειτουργία Ταμείου Επικουρικής Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλισης και συναφείς διατάξεις" και αφετέρου, να μην επιτρέψει να λησμονηθεί, ότι η ασφάλιση δεν ήταν ποτέ μόνο για τη νέα γενιά. Η ασφάλιση προστατεύει από κινδύνους, που απασχολούν κυρίως εκείνους που βρίσκονται πιο κοντά τους, δηλαδή τους ηλικιακά μεγαλύτερους. - Και φυσικά, δεν πρέπει να παροράται, ότι τα έτη της οικονομικής κρίσης, το ασφαλιστικό μας σύστημα επανατοποθετήθηκε και ανασχηματίστηκε. Οι αλλαγές του ασφαλιστικού συστήματος όμως, ακριβώς επειδή επηρεάζουν σημαντικά τη ζωή των προσώπων που αφορούν και επενεργούν σε οικογενειακούς προϋπολογισμούς και προγραμματισμούς, πρέπει να διαπνέονται από ηπιότητα και σταθερότητα, έχοντας προηγουμένως εξασφαλίσει τον απαιτούμενο χρόνο για την ειρήνευση του συστήματος. Διαφορετικά, όταν η μια αλλαγή διαδέχεται την άλλη απροϋπόθετα, το ίδιο το σύστημα αυτοϋπονομεύεται. Σε κάθε περίπτωση, η ασφάλιση ούτε πρέπει ούτε μπορεί να λειτουργεί διχαστικά για την κοινωνία. Το αντίθετο. Πρέπει να μπορεί να αποτελεί παράγοντα συσπείρωσης. Άλλωστε, η ασφάλιση ανέκαθεν στον νομικό μας πολιτισμό ενσάρκωνε την αλληλεγγύη των γενεών. Θα πρέπει όμως, ο σημερινός 36χρονος, ασφαλισμένος του υφιστάμενου συστήματος, να μπορεί να αξιώνει -για ίσες εισφορές- ανάλογες παροχές με τον σημερινό 35χρονο, ασφαλισμένο του νέου ταμείου και το αντίστροφο.