Συμψηφισμός αποζημίωσης απόλυσης προς ανταπαίτηση εργοδότη Η αποζημίωση του ν. 2112/20, λόγω καταγγελίας της σύμβασης, δεν θεωρείται μισθός. Είναι νόμιμος ο συμψηφισμός της προς ανταπαίτηση του εργοδότη κατά του μισθωτού, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις των άρθρων 440 και 441 ΑΚ (ομοειδείς κατ' αντικείμενο και ληξιπρόθεσμοι). Από νομολογιακές αποφάσεις προκύπτει ότι η αποζημίωση του ν. 2112/20, λόγω καταγγελίας της σύμβασης εργασίας, δεν θεωρείται μισθός. Έτσι είναι νόμιμος ο συμψηφισμός της προς ανταπαιτήσεις του εργοδότη κατά του μισθωτού. Από τη νομολογία προκύπτουν οι πιο κάτω ειδικές περιπτώσεις. 1) Ο συμψηφισμός επέρχεται αν ο ένας τον επικαλεσθεί με δήλωσή του προς τον άλλο. Η πρόταση του συμψηφισμού επιφέρει απόσβεση των αμοιβαίων απαιτήσεων από τότε που συνυπήρξαν. Η συνάντηση των αμοιβαίων απαιτήσεων, εφόσον είναι ομοειδείς και ληξιπρόθεσμες παρέχει σε καθένα δικαιούχο το διαπλαστικό δικαίωμα να δηλώσει συμψηφισμό (Α.Π. 942/10). 2) Κατά της απαίτησης αποζημίωσης του μισθωτού, λόγω απολύσεώς του, μπορεί να προταθεί προς συμψηφισμό ανταπαίτηση αποζημίωσης που έχει ο εργοδότης για ζημία που του προξένησε ο μισθωτός εξ αμελείας (Α.Π. 1457/88 - Α.Π. 1362/90). 3) Είναι έγκυρη η παρακράτηση από την αποζημίωση απόλυσης του ποσού του δανείου που είχε χορηγήσει ο εργοδότης στον απολυόμενο (Α.Π. 495/87). 4) Συμψηφισμός της αποζημίωσης που οφείλεται στον απολυόμενο ή αποχωρούντα λόγω συνταξιοδότησης μισθωτό με το διαχειριστικό έλλειμμα που δημιούργησε από αμέλειά του ο μισθωτός (Α.Π. 1740/84). 5) Οφειλή μισθών υπερημερίας. Δυνατότης συμψηφισμού προς την καταβληθείσα αποζημίωση και αποζημίωση αδείας που έλαβε και οφείλει να αποδώσει μετά την ακύρωση της απόλυσης (Πρωτ. Αθην. 3877/95).