Το δικαίωμα της Απεργίας Η απεργία ως δικαίωμα πέρα από την προστασία που παρέχεται από το Σύνταγμα και το άρθρο 19 του Ν. 1264/82, όπως τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε με τους νόμους 1915/90 και 2224/94, εξασφαλίζει αυτό το δικαίωμα για τους εργαζομένους. Η απεργία ασκείται από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις α) ως μέσο για την διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών, εργασιακών, συνδικαλιστικών και ασφαλιστικών συμφερόντων των εργαζομένων και ως εκδήλωση αλληλεγγύης για τους αυτούς σκοπούς και β) ως εκδήλωση αλληλεγγύης εργαζομένων επιχειρήσεων που εξαρτώνται από πολυεθνικές εταιρείες προς εργαζόμενους σε επιχειρήσεις η απεργία των οποίων έχει επιπτώσεις στα συμφέροντα αυτών. Για την άσκηση του δικαιώματος της απεργίας απαιτείται προειδοποίηση του εργοδότη 24 τουλάχιστον ώρες πριν από την πραγματοποίησή της. Στο Δημόσιο, Ν.Π.Δ.Δ., Ο.Τ.Α., επιχειρήσεις δημόσιου χαρακτήρα τηρείται η διαδικασία των άρθρων 20 και 21 του ν. 1264/82. Η απεργία κηρύσσεται με απόφαση της γενικής συνέλευσης για τις πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις. Η απεργία στις δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις κηρύσσεται με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου, εκτός αν το καταστατικό τους ορίζει διαφορετικά. Κατά τη διάρκεια της απεργίας η συνδικαλιστική οργάνωση η οποία την κηρύσσει έχει υποχρέωση να διαθέτει το αναγκαίο προσωπικό για την ασφάλεια των εγκαταστάσεων της επιχείρησης και την πρόληψη καταστροφών και ατυχημάτων. Το διατιθέμενο προσωπικό παρέχει τις υπηρεσίες του κάτω από τις οδηγίες του εργοδότη, προς εκπλήρωση των σκοπών για τους οποίους διατίθεται. Το προσωπικό ασφαλείας καθορίζεται με ειδική συμφωνία. Κατά τη διάρκεια της απεργίας απαγορεύεται η πρόσληψη απεργοσπαστών αλλά και η ανταπεργία (Λοκ-άουτ) από πλευράς εργοδότη.